Jak przygotować psa na spotkanie z nowym członkiem rodziny

Jak przygotować psa na spotkanie z nowym członkiem rodziny

Autorem artykułu jest Magdalena  Banach

Pies to domownik, który musi podporządkować się naszym zasadom, jednak w trosce o jego dobre samopoczucie, zadbaj o to, by przygotować go na zmiany związane z pojawieniem się nowego członka rodziny.

Pies to dla wielu ludzi członek rodziny i przyjaciel, dla innych wierny towarzysz czy po prostu stróż posesji, ale w każdym przypadku jest on domownikiem, który musi akceptować pojawiających się nowych lokatorów, a mogą nimi być dzieci, inne psy czy koty. Warto mieć na uwadze, że dobrze ułożony i posłuszny pies łatwiej zaakceptuje nowych członków rodziny. Jasne komendy i polecenia od początku będą wskazówką co jest dozwolone, a czego psu absolutnie robić nie wolno, dlatego warto szkolić naszych czworonożnych towarzyszy gdy tylko pojawią się w rodzinie, a nie dopiero wówczas, gdy na świat ma przyjść dziecko, czy pojawia się inne zwierzę.

Kiedy w domu pojawia się dziecko

Większość psów w sposób naturalny przyjmuje pojawienie się nowego członka rodziny jakim jest noworodek, są wobec niego łagodne a nawet chronią go, na przykład nie pozwalając zbliżyć się do wózka obcym osobom. Jednak w relacji dziecko pies nigdy nie dosyć ostrożności, należy stosować zasadę ograniczonego zaufania, nawet jeśli nasz pupil to kochający wszystko i wszystkich labrador retriever.

Zadbaj o zdrowie psa, by dziecko mogło bezpiecznie przebywać w jego towarzystwie

Zwierzęta domowe powinniśmy odrobaczać, szczególnie jeśli mają one kontakt z dziećmi, nie wolno nam zapominać o regularnym podawaniu środków przepisanych przez lekarza weterynarii. Wiadomo, że dzieci podczas zabawy wkładają do buzi palce i różne przedmioty z podłogi z którymi styka się nasz czworonożny przyjaciel, nierzadko też psy po prostu liżą dzieci po buzi, a czasem może się zdarzyć, że raczkujący maluch po prostu spróbuje jedzenia dla psów! Dlatego zadbajmy o dobry stan zdrowia i kondycję psa, by nie był on źródłem niebezpiecznych chorób i pasożytów.

Przygotuj psa na zmiany

Ważne, by w momencie gdy pojawia się dziecko pies nie doznał szoku wskutek nagłego, innego traktowania. Wciąż należy poświęcać mu tyle samo czasu, oczywiście o pomoc warto poprosić kogoś z rodziny, by wyprowadzał psa na dodatkowe spacery, bo z przyczyn oczywistych młodym rodzicom tego czasu po prostu brakuje. Zwłaszcza duże i żywiołowe psy powinny mieć możliwość spożytkowania energii na świeżym powietrzu.

Wysyłajmy psu sygnały, że coś zmieni się w naszym życiu i tym samym w życiu czworonoga, jeszcze zanim na świat przyjdzie dziecko, oswajajmy psa z takimi przedmiotami jak wózek i łóżeczko, nauczmy psa, że nie wolno mu na nie skakać i że nie służą do zabawy.

Po urodzeniu się dziecka można przynieść do domu kocyk czy pieluszkę, dzięki czemu pies zapozna się z zapachem noworodka na kilka dni przed jego przybyciem. Oczywiście nie dajemy tych przedmiotów do zabawy, a jedynie pozwalamy psu je obwąchać.

Ważne jest także by nauczyć psa pozostawania w drugim pomieszczeniu, nie zawsze bowiem będzie nam mógł towarzyszyć – tę umiejętność trzeba także wcielić w życie zanim urodzi się dziecko, by pies nie odczuł że przez tę małą istotę jest separowany. Można oczywiście pozwolić psu by siedział obok gdy zajmujemy się noworodkiem, warto nagradzać grzeczne zachowanie, by utrwalić pożądane reakcje, dlatego miejmy zawsze w pobliżu granulki suchej karmy, które posłużą za smakołyk.

Zasada ograniczonego zaufania

Jeśli nawet darzymy naszego pupila ogromnym zaufaniem, to nigdy nie powinniśmy pozostawiać go sam na sam z dzieckiem, pies zupełnie nieświadomie może wyrządzić maluchowi krzywdę, nie wiadomo też jak zareaguje na nagły płacz czy pisk dziecka, który może zachęcić go do żywiołowej zabawy.

Często spotyka się młode mamy spacerujące z wózkiem i psem, które wchodząc na chwilę do sklepu przywiązują psa do wózka! Oczywiście wydaje się im, że w ten sposób zapewniają swojemu maleństwu najlepszą opiekę, ale zapominają chyba o tym co może się wydarzyć gdy przestraszony pies zacznie uciekać, zostanie zaatakowany przez innego psa, albo pobiegnie za kotem! Dlatego nigdy nie wolno przywiązywać psa do wózka!

Im starsze jest dziecko, tym więcej czasu spędza z czworonogiem, który nierzadko staje się jego najlepszym towarzyszem zabaw, pamiętajmy by nie tylko szkolić psa, ale także edukować dziecko w kwestii szacunku i dobrego traktowania zwierząt. Uczmy dzieci, że nie wolno ciągnąć psa za uszy i ogon, uderzać, krzyczeć, przeganiać, czy ruszać jego miski. Oczywiście my jako właściciele musimy mieć możliwość zabrania psu miski w dowolnym momencie, ale ze względów bezpieczeństwa nie mogą tego robić dzieci.  W trosce o spokój psa, zwłaszcza w przypadku psów seniorów - stwórzmy mu możliwość pójścia w ustronne miejsce, gdzie maluch nie będzie mu przeszkadzał, pamiętajmy, że pies także potrzebuje czasem świętego spokoju.

Zabawy i spacery

Musimy pamiętać, że nie wszystkie psy są przystosowane do roli przyjaciela dziecka. Niektóre rasy posiadają cechy charakteru, które sprawiają, że są doskonałymi stróżami, ale nie mają cierpliwości do rozkrzyczanych, biegających istot, które chcą ciągnąć je za uszy i zaglądać do pyska... Decydując się na psa rodzinnego weźmy to pod uwagę i wybierajmy spośród psów, które do tej roli się nadają. Oczywiście od reguły zawsze istnieją wyjątki, bywają dobermany uwielbiające dzieci i golden retrievery, które są wobec nich agresywne – mają na to wpływ indywidualne cechy charakteru zwierzęcia, stosowane przez właścicieli metody wychowawcze, trudne doświadczenia i zaznane krzywdy, które kształtują psychikę zwierząt. Dziecko nie powinno wyprowadzać pas na spacer bez nadzoru osoby dorosłej; pies może wdać się w potyczkę z innym psem, co jest niebezpieczne zarówno dla niego jak i dla dziecka, może pociągnąć dziecko i przewrócić, może też zaatakować obcą osobę, na co dziecko nie będzie potrafiło zareagować.

Pamiętajmy, że wszystkie tragiczne wypadki z udziałem psów są wynikiem ich złego traktowania przez człowieka, to my ponosimy odpowiedzialność za nieprawidłowe krzyżowanie osobników, które wykazują agresję, a także często sami uczymy tej agresji poprzez złe traktowanie szczeniąt, karanie, krzyki i przemoc! Jeśli chcemy by mądry i posłuszny pies był przyjacielem naszego dziecka, to sami najpierw musimy być przyjacielem i dobrym opiekunem dla szczeniaka, który dorasta w naszym domu. 

---
   

Magdalena Banach

http://www.inet-partner.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Mowa dźwięków

Psy dysponują różnorodnymi dźwiękami mogącymi mieć różne znaczenia. Swoich współplemieńców rozumieją bezproblemowo, ale w stosunkach między człowiekiem nie zawsze tak jest.
Szczekanie: jest częściowo cechą charakterystyczną danej rasy, a częściowo właściwością indywidualną. Głośność i wysokość dźwięku szczekania są prawie zawsze dziedziczne. Zazwyczaj każdy właściciel czworonoga potrafi w szczekaniu swojego psa odróżnić znaczenia jak np. przybycie obcego, obecność obcego zwierzęcia, powitanie członków rodziny, zabawę z dzieckiem albo przyjacielem, uprzedzenie przechodzących psów o ataku, strach przed niebezpieczeństwem, pragnienie wody, żądanie jedzenia, radość z zabawy, itd. Są rasy bardzo rozszczekane ( teriery ), rasy małomówne ( charty ), milczące, jazgoczące oraz ujadające ( szpice, pudle ). 
Skowyt: jest zawsze wołaniem o pomoc, czy to jest szczeniak, czy starszy pies. 
Warczenie: jako ostrzeżenie ( dłużej, wrogo, głucho, ochryple, pomiędzy krtanią a zębami ),czasami dochodzi jeszcze szczerzenie zębów. Istnieje także warczenie podczas zabawy ( krótko, żartobliwie, wyraźnie ). 
Kwilenie: jest to przeciągły dźwięk wywołany bólem. Bywa także wykorzystywany jako protest albo wołanie o pomoc. 
Ujadanie: jest często używane przez psy, które muszą w nocy przebywać same na podwórzu. Charakteryzuje się mocnym szczekaniem w tonach wrogich i długich. 
Skamlenie: jest to tłumiony długotrwały jęk, może być oznaką złego samopoczucia, niezadowolenia lub zniecierpliwienia; ma wzbudzić współczucie albo nakłonić do czegoś. Czasami znaczy tylko: "otwórz drzwi ", "chodźmy do domu ". 
Wycie: płaczliwy i wysoki ton, zarówno we dnie, jak i w nocy. Czasami jest to reakcja na muzykę albo dźwięk dzwonów czy sygnał np. karetki. 
Prychanie: stłumione szczekanie z zamkniętym pyskiem, pierwsza oznaka, że zbliża się obcy albo dały się słyszeć podejrzane dźwięki. Przy czym pies zawsze zwraca głowę w tym kierunku, z którego doszedł hałas.   

Znaczenie ruchów ogona

Wśród psów istnieją różne rodzaje i formy sygnałów dawanych ogonem. Ruchy ogona pozostają w ścisłym związku ze zmysłem powonienia i wydzielanymi przez gruczoły okołoodbytowe zapachami, innymi u każdego psa. Wesoły pies merda ogonem, w ten sposób rozsiewa swój zapach. Natomiast zastraszony zwierzak zakrywa ogonem swój odbyt i narządy płciowe. W zasadzie przyjmuje się, że psy merdające szybko ogonem trzymanym nisko są przyjazne. Zwierzęta, które chcą zaimponować i dowieść swojej wyższej pozycji, unoszą ogon do góry i poruszają nim powoli. Takie zachowanie jest często interpretowane jako agresywne. Niesłusznie. Niektóre psy w momencie euforii nie tylko poruszają ogonem, ale i kręcą nim w kółko. Szybkość ruchu ogona wyraża stopień jego radości.
Obserwowanie ogona pozwala rozpoznać różne nastroje psa. Mowa ogona jest zawsze spontaniczna i prawdziwa. Każdy właściciel psa musi się nauczyć rozumieć znaczenia różnych ruchów ogona swojego pupila.

Kąpiel

Jeśli pies wraca do domu mocno ubrudzony albo brzydko pachnący, musi zostać wykąpany. Jednak kąpiel nie powinna zdarzać się zbyt często. Wyjątek stanowią rasy np. terier szkocki ( ma skłonność do łupieżu ); wówczas kąpiel jest konieczna co miesiąc. Poza tym wystarczą dwie lub trzy kąpiele w roku. Najważniejsza jest pielęgnacja sierści. Do kąpieli są przeznaczone specjalne psie szampony. Jest ich sporo w sprzedaży. Dobieramy taki szampon, jaki jest najodpowiedniejszy dla naszego pupila np. jeśli pies ma krótką sierść, kupujemy ten dla psów z krótką sierścią, itd. Można także używać neutralnych szamponów dziecięcych, ale nigdy nie można używać samego mydła. Średnio brudną sierść znacznie łatwiej jest wyczyścić suchym szamponem, w postaci proszku lub piany, który dokładnie wciera się i wyszczotkowuje.

Nosówka

Nosówka jest bardzo poważną chorobą psów. Zazwyczaj kończy się śmiercią lub prowadzi do niedowładów. Wywołuje ją wirus, a objawia się katarem, załzawionymi i zaklejonymi oczami, biegunką i osowiałością. Później występują porażenia. Szczególnie narażone są na nią szczenięta. Dlatego ważne jest, żeby matka otrzymywała co roku przypominającą dawkę tej szczepionki, a maluchy nie miały żadnego kontaktu ze zwierzętami nieszczepionymi. Dopiero gdy szczenięta otrzymają szczepienia i uzyskają odporność, mogą wychodzić na dwór. Jeżeli jednak wymienione oznaki pojawią się u zaszczepionego psa, trzeba bezzwłocznie udać się na kontrolę do weterynarza.

Szczepienia

Po 45-50 dniach życia szczenię powinno otrzymać pierwsze szczepienie przeciwko nosówce, parwowirozie i zakaźnemu zapaleniu wątroby. Po 2 tygodniach podaje się pierwszą dawkę przypominającą oraz szczepionkę przeciwko leptospirozie. Leptospiroza, czyli " tyfus psi " jest chorobą ciężką, jej zarazki występują w moczu szczurów. Przenoszenie tej choroby następuje w wyniku kąpieli w wodzie zanieczyszczonej moczem gryzoni lub picia takiej wody. Parwowiroza ma bardzo ciężki przebieg, często ze skutkiem śmiertelnym. U szczeniąt, po ich odłączeniu, objawia się jak zapalenie mięśnia sercowego albo ciężkie zapalenie jelit. U psów dorosłych objawy są takie, jak w ciężkim zapaleniu jelit z wymiotami i silną biegunką.
Gdy szczenię ma 77 dni podaje się dawkę przypominającą szczepionki poczwórnej. Po ukończeniu 4 miesiąca życia następuje szczepienie przeciwko wściekliźnie. W późniejszych okresach wszystkie szczepienia trzeba powtarzać co roku.
Tylko te psy, które są szczepione zgodnie z przepisami mogą wyjeżdżać za granicę, mieszkać w psich pensjonatach oraz brać udział w konkursach i wystawach.

Szczeniak czy dorosły pies?

Każdy szczeniak jest słodki i uroczy, i sprawia swojemu właścicielowi wiele radości. Ale pieskowi jest potrzebna osoba, która zajmie miejsce matki, będzie go pielęgnowała, karmiła ( trzy lub cztery razy dziennie w ciągu pierwszych miesięcy jego życia ) jak również przyzwyczajała do czystości w domu. Na ogół zajmuje to wiele czasu. Szczeniak jest po raz pierwszy oddzielony od matki i rodzeństwa, tak więc od ciepła i poczucia bezpieczeństwa, których tam doświadczył. Jest zatem konieczne dostarczenie maluchowi tego samego ciepła i poczucia bezpieczeństwa. Pierwsze noce w nowym domu szczeniaczek powinien spędzać w pokoju, gdzie śpi jego pan. Pan może wtedy pogłaskać go, uspokajać albo przemawiać, gdy zaczyna skomleć. Karcenie nie jest na początku właściwe, można je stosować jedynie, gdy jest to nieodzowne. Gdy szczeniak znajdzie się w swoim nowym domu, zazwyczaj nasiusia na podłogę. Nie wolno wtedy na niego krzyczeć, tylko sprzątnąć za pomocą gazety, a potem odłożyć ją w pobliżu drzwi. Następnym razem trzeba pieska ostrożnie zanieść na papier, żeby się załatwił. Należy psa uczyć posłuszeństwa. Posłuszeństwo nie może być nigdy efektem kary. Nie oznacza to jednak, że trzeba ustępować kaprysom psiaka. Zakazy muszą być przez niego przestrzegane.
Kto chciałby towarzysza, który zachowuje czystość, i nie wymaga wychowania, dobrze zrobi, jeśli postara się o psa dorosłego. Ale biorąc psa już odchowanego, trzeba się upewnić, czy zwierzak jest rzeczywiście czysty. Pies, który przez pewien okres był trzymany w zagrodzie dla psów, będzie miał z tym prawdopodobnie większe trudności niż pies, który dłuższy czas żył w domu.
Pies już w wieku 8-14 miesięcy przywiązuje się prawdziwie do swego pana. Większość cech jego charakteru i zachowań zależy od tego, jak spędził pierwsze miesiące życia. Psy pochodzące z hodowli, gdzie żyły ze swoim rodzeństwem i nie miały wcześniej żadnego pana, łatwiej przyzwyczajają się do nowej sytuacji. Takie szczenięta natychmiast okazują swoje przywiązanie do nowej rodziny. Dorosłe psy, które z jakiegoś powodu oddane, muszą dopiero zmienić obiekt swojej miłości, jednak ten proces wymaga dużo czasu. Dlatego trzeba je traktować ze szczególną troską i wyczuciem.